31.01.2017
Çok uzun zaman oldu buraya bir şeyler yazmayalı...Bazılarınız soruyor yani beni yakından tanıyanlar "Mustafa bıraktın mı? kalemini" diye.
Bırakmadım kalemimi mürekkebim kalemimde hiç donmadı ama kendimi bir şeyler anlatmaya hazır görmedim. Çok okumam gerektiğini daha fazla tecrübe etmem gerektiğini düşündüm. O yüzden bloga yazı atmaya ara verdim. Belki bu zamana kadar yazdığım yazılardan buraya da atarım belki de yeni yazılar atarım bilmiyorum. He bu arada durumumu merak eden insanlar var. Merak etmeyin her şeye rağmen iyiyim. Bazen kendimi çok kötü hissederim ama yine de iyiyim derim bunu bir çoğu yalan olarak adlandırabilir ama ben bunu yalan olarak görmüyorum. Okuduğum kitaplardan birinde çok önemli bir pskyatri doktoru ne düşünür isek onu yaşarız diye bir not düşmüş kitabında.Bu sözü çok düşündüm ve hayatıma baktım da bu sözün doğruluğunu kendi hayatımda gördüm. Çok zor süreçlerden geçtim, gücümün kalmadığı anlarım oldu ama ayağa kalkmak için kendimi ikna etmeye çalıştım. Sen güçlüsün Mustafa dedim bazen kendimi kandırdığımı düşündüm ama sonra gördüm ki ben gerçekten güçlü durdum. Ve bunu bazen sağlıklı olmadığı zamanları olsa da sağlıklı pskolojim sayesinde başardım tabi en çok da ailem sayesinde...
Pskoloji çok enterasan bir durum. bir çok hastalığı yenmenin ilk yolu aslında düzgün bir pskolojiden geçer bende bu yüzden insan pskolojisi üzerine bir merak uyandı. Zaman zaman pskoloji kitaplarına baktım ama genelde kendim gözlem yapmaya çalıştım. Yeni insanlar ile tanışmak hep hoşuma gitti. Farklı kültürden, farklı kişilik yapılarından, farklı yaş grubundan insanlar. Ve gördüm ki çoğu insan gerçeklerden kaçıyor. Kabullenmiyor gerçekleri veya daha kötüsü kabullendiği halde kendini umutsuz vaka olarakgörüyor ve kendini her şeye kapatıyor.
Son nefesimizi vermediğimiz sürece her zaman bir umut vardır.
Bir gün hastanede sıra beklerken bir hasta ile konuşmuştum bana hikayesini anlatmıştı. Acil ilik nakli olması gerekiyordu sonunda iliği bulmuştu hastaneye çağırmışlardı nakil için ama o gün donörü vazgeçmiş ilik vermekten. Mustafa o an kendimi umutsuz hissettim tam eve geri dönecektim ki beni durdurdular ve yeni bir ilik bulunda dediler. o an anladım ki umut kendini umutsuz hissettiğin an bile aslında var. umut ruhumuz bedenimzde olduğu sürece tükenmez...
Umut dolu günlere...
Hayırlı Akşamlar
MUSTAFA KILIÇ
