Hayat. Kimisi için tatlıdır, kimisi için de zehir. Aslında hayatın tatlı olmasını da zehir olmasını da sağlayan bizleriz.Biz nasıl bakar isek öyle görürüz. Bu yüzden kimsenin gözlerine kanmamak gerekir.Bu yüzden önce insanın kalbine bakmalıyız. Kalbi temiz olan hayatı güzel görür.
Hayat öyledir ki insanı sınar. Zorluklar ile mücadele etmek zorunda kalırsın.Kimi zaman isyan edersin zorluklara. Daha sonra bakarsın ki isyan etmenin faydası yok. O zaman mücadele başlar. Sen mücadele ettikçe bakarsın ki bilmediğin farkında olmadığın bir gücün vardır. Bu gücün adı sevgidir. Herkesi her şeyi seversin. Hayatın güzellikleri zaten sevilir ama sen zorluğunu da sever isen hayat sana daima kolay gelir. Kolay gelmesini sağlayan ise senin içinde hayatı yaşama sevginden kaynaklanan bitmeyen gücün. Bu gücünü yaşayarak öğrenebilirsin. Kimse sana hayatı öğretemez. Hayatını dolu dolu yaşamış bir insan bile kimseye hayat hocası olamaz. Olamaz çünkü hayat herkese göre farklı işler. Hepimiz aynı topraktan yaratıldık fakat ruhlarımız birbirine benzemez. Herkesin yaşadıklarına karşı tepkisi bu yüzden farklıdır.
Hayatı yaşarız. Yaşadıkça öğreniriz. Öğrendikçe çözeriz. Çözdükçe okuruz. Okudukça severiz. Sevdikçe hayattan kopamayız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder