Doğduk ve hemen kulağımıza ezan okudular, öldük camide selamızı verdiler ve gömdüler. İnsan ömrü bu kadar işte fazlası yok. Geldik, gördük ve gidiyoruz. Gelmek ve gitmek de sıkıntı yok ama görmek biraz sıkıntılı. Çünkü gördüklerimize kanıp gitmek için geldiğimizi unutuyoruz. Unuttuğumuz gitmek yüzünden bu hayatı terk etmeyecek gibi yaşayıp en büyük zararı kendimize veriyoruz, yıpranıyoruz. Öyle çok yıpratıyoruz ki kendimizi zaten gelecek olan Azrail'e hadi gel gidelim diyoruz. Peki gideceğimiz yeri biliyor muyuz ? Hayır. Bilemeyiz. Bilmemize imkan yok.
O zaman hatayı nereye yaptık. Hatamız gideceğimizi bilmek ama gitmeyecek gibi yaşamak oldu. Ama şanslıyız ki geç kalmak yaş ile olmuyor. Geç kalmak ölümün gelip bizi bulması ile oluyor.
Kendimizi yıpratmayalım diyorum ama bunu da yanlış anlayanlar olacak. İnsan para ihtiyaçlarını karşılamak için bir çaba göstermelidir ama bu çaba insanı yıpratmaz. İnsanı yıpratan her şeyde aşırıya kaçmak. Paran vardır daha çok para istersin.Araban vardır daha lüksünü istersin. Neyin var ise fazlasını ister onun için çabalarsın. Sonra ne olur. Şanslıysan hastalanır hatalarını görürsün yok değil isen ölüm kapını çalmış olur.
O zaman vakit geçmeden, hayat bizi uyarmadan, dost bildiğimiz insanların uyarılarını dikkate alalım. Dilerim ki bende sizin bir dostunuz olur ve size hayatı yaşar iken unuttuklarınızı hatırlatanlardan olurum.
Mustafa KILIÇ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder